ΧΕΡΙ ΦΙΛΙΑΣ
13-03-2011 Φαντάζομαι έναν κόσμο δίχως σύνορα, σημαίες, τύμπανα και εχθρούς λαούς. Κι απλώνω πρώτα εγώ το χέρι στον εχθρό μου, τον Τούρκο που `ναι απέναντι και με κοιτάει με μίσος, το ίδιο μίσος έτρεφα κι εγώ γι’ αυτόν,για τους νεκρούς μου. Απλώνω εγώ λοιπόν το χέρι απ’ την καρδιά μου. -Συχώρα με αδερφέ και ’γω, σε συχωρνάω. Έλα ν’ αγκαλιαστούμε αδελφικά, καρντάση, σ’ αυτήν του χάρτη,την ασήμαντη κουκκίδα και μόνιμα ειρηνικά να ζήσουμε σ’ αυτά τα χώματα, χωρίς της πίκρας απ’ τα αίματα και των δυονών,...
ΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ
13 – 06 – 2014 Κλείσε τα μάτια στ’ ομορφότερο τοπίο κι’ όλα τριγύρω, σαν από θαύμα θα χαθούν. Σκοτάδι το μυαλό σου θα σκεπάσει, το φως του Ήλιου θα σβηστεί. Θα νιώσεις μόνος, σ’ ένα απέραντο κενό. Άνοιξ’ τα μάτια σου στον κόσμο και δες την ομορφιά που ζεις. Την ομορφιά της πέτρας, που την καίει ο Ήλιος. Το πέταγμα ενός μικρού πουλιού, τα τριαντάφυλλα στο βάζο, την μυρωδιά ενός ζεστού ψωμιού. Άκου το κλάμα, ενός μικρού παιδιού, την άπειρη ομορφιά, κάτω απ’ το δέντρο, να πίνεις τον καφέ σου ένα πρωί, σε θάλασσες και σε ποτάμια, να βρέχεις καλοκαίρι το κορμί, την μυρωδιά της ξεραμένης χλόης και του χειμώνα τις βροχές, κουκουλωμένος να γυρίζεις, μες στου βοριά τις εξοχές. Τόσο απλά ειν’ όμορφος ο κόσμος, κι εμείς χαμένοι στην ζωή, ψάχνουμε τάχα ευτυχία,...
ΞΟΒΕΡΓΕΣ
26 – 02 – 2013 Ξόβεργες έστησαν έξυπνα παντού στη γη, οι χορτασμένοι, πιαστήκαμε ύπουλα σ’ αυτές, της γης οι πεινασμένοι. Σπόρους μας ρίξανε στο άδειο χώμα, Σπυρί, σπυρί, στου λύκου φτάσαμε, μπροστά το στόμα. Και τώρα αδύναμοι και τρομαγμένοι, κλαίμε την μοίρα μας γυμνοί και αδικημένοι.
Ο ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
31-01-2012 Η Μικρασία μας βογκά, πλημμύρισε στο αίμα. Βούρκωσαν γύρω τα βουνά, κλαίνε oι καμπάνες, κλαίνε. Σφάζει η Τουρκιά τους Έλληνες, δεν την χορταίνει το αίμα. Γδάρανε τον Χρυσόστομο, σφάζουν μωρά και μάνες. Κι’ ο θάνατος αλάφιασε, φρούμαξε τ’ άλογό του, χάνεται η πατρίδα μας, χάνεται η φυλή μας. Σαν τα πουλιά πετάξανε τα έρμα τα παιδιά σου. Κι όποιος προλάβει αρπάζεται σε καραβιού ανεμόσκαλα, σε καϊκιού κατάρτι, της βάρκας πιάνουν το σκαρί και του Θεού το χέρι. Εκεί το όνειρο τελείωσε και το κορμί, απ’ τις ρίζες του, κόπηκε και μαράθη. Βούρκωσαν τα ματάκια τους, μάτωσε η ψυχή τους χανότανε το είναι τους, χανόταν η ζωή τους. Για να γλυτώσουν την σφαγή, φεύγουν για την Ελλάδα, σφιχτά κρατώντας αγκαλιά, πέρα από τις ψυχές τους, την Παναγιά στον κόρφο τους, στα...
ΑΠΟΓΡΑΦΗ
16-01-2011 Απογραφή θα κάνεις, κάποια μέρα, της ζωή σου. Θα αρχίσεις να μετράς από παιδί, τόσα τα λάθη, τόσα τα κέρδη και τόσες oι ζημιές. Θα σκέπτεσαι ανθρώπους που περάσαν. Κάποιοι απ’ αυτούς σε πλήγωσαν βαθιά κι άλλοι σε ’γδάραν, στυγνά κι απάνθρωπα σαν πειρατές. Σου άρπαξαν κομμάτια της ψυχής σου, σου άφησαν σημάδια και θύμισες πικρές. Θα σκέπτεσαι ανθρώπους που σταθήκαν και σού ’δωσαν ελπίδα σε δύσκολες στιγμές, σου άπλωσαν το χέρι, χωρίς δόλο και δεν σου ζήτησαν ποτέ, ανταλλαγές. Θα σκέπτεσαι σχολεία και παρέες, στρατό, δουλειά και προκοπές, ταξίδια, γάμους και βαφτίσια, εγγόνια, θάλασσες και εξοχές. Και όλα θα τρέχουν στο μυαλό σου, σαν μια ταινία, με ταχύτητα φωτός, οι πρωταγωνιστές και οι κομπάρσοι θα ’νε θολοί κι αδύναμοι σαν σκιές. Προσπάθησε λοιπόν...
ΚΕΝΤΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ
16-01-2011 Σαν το κεντρί της μέλισσας κεντάς στους δρόμους σαν βαδίζεις κι όλων τα βλέμματα ρωτάς, τάχα, δεν το γνωρίζεις. Σε βλέπουν νιες και θέλουνε πολύ για να σου μοιάσουν κι όλοι οι νιοι απ’ τα κάλλη σου νου και μυαλό θα χάσουν. Και εσύ σαν μέλισσα τρυγάς το μέλι απ’ τα λουλούδια και τις καρδιές που μάτωσες, πετάς, σαν βαρετά, μικρού παιδιού παιχνίδια. Τρελή, τα χρόνια θα περάσουν αστραπή, θα ’ρθουν στο μέτωπο ρυτίδες, σαν φύλλα φθινοπωρινά, π’ αρχίζουν, με την χειμωνιά, παρτίδες, Ε και; Τι μου το λες; και τότε πάλι εγώ τραγούδια του φθινόπωρου θα λέω, μαζί μ’ αυτόν που συνταγμένη θα βρεθώ, πεσμένα φύλλα θα μαζεύω και ριπίδια. Δικές μου θα ’ναι οι πίκρες κι οι χαρές, μαύρα κομμάτια και θύμισες γλυκές, απ’ της ζωής μου τα πιο όμορφα...