ΓΕΡΜΑΝΙΑ: ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΠΙΚΡΟ
05 -03 – 2015 Εσύ είσαι τώρα στην κορφή κι εγώ είμαι φτωχή στον πάτο. Εσύ γελάς κι εγώ, πικρά πονάω. Eσύ πετάς στον έβδομο ουρανό κι εγώ στην κόλαση βογκάω. Εσύ γυρνάς, χορεύοντας, σε πράσινα λιβάδια κι εγώ, τώρα ξυπόλυτη, ματώνω μεσ’ τ’ αγκάθια. Αχάριστη, όταν εσύ κοπάδι γύρναγες στη γη, εγώ το αίμα μου έχυνα στις Θερμοπύλες, στον Μαραθώνα κι από τον γιο σου τον ναζί, για να μπορεί η χώρα σου ως σήμερα ελεύθερα και δημοκρατικά, σαν άνθρωπος, να ζει. Και μην ξεχνάς. Όταν εσύ σε τρύπες έψαχνες τροφή, εγώ τ’ αστέρια κοίταζα και την αυγή. Όταν εσύ κεφάλια έκοβες σαν τη βροχή, εγώ τους νόμους έφτιαχνα και την αρχή. Όταν εσύ μες σε σκοτάδι ζούσες, ζοφερό, εγώ, το φως σου έφερα και σ’ έβαλα σ’ αυτό. Ήθελα να ’ξέρα, όταν ο Οδυσσέας χάραζε τη γη, εσύ που είσουν,...
ΒΑΛΤΕ ΠΛΑΤΗ ΠΑΛΗΚΑΡΙΑ
10-12-2010 Βάλτε πλάτη, παλληκάρια, με τα θαλασσιά πανιά, τ’ άλμπουρά μας εσκιστήκαν και τ’ αμπάρια μας βάζουν νερά. Το παλιόσκαρο βογκάει, και τα κύματα ψηλά, βάλθηκαν να το μπατάρουν, μες στα μαύρα τα νερά. Βάλτε πλάτη παλληκάρια, η πατρίδα μας βογκά, τις ορμήσανε λιοντάρια, ύαινες και ερπετά. Βάλτε πλάτη παλληκάρια, η πατρίδα μας πονά, την ξεσκίσανε προδότες απ’ τα σπλάχνα της τ’ αγνά. Βάλτε πλάτη παλληκάρια, μη φοβάστε τα θεριά, έχουμε ξαναγκρεμίσει τύραννους κι αληταριά. Μη φοβάστε παλληκάρια, φτώχια κι αίμα στην καρδιά η Ελλάδα θα τιμήσει πάλη τα νεκρά κορμιά. Εμπρός, παλληκάρια, εμπρός παιδιά, ήρθε η ώρα, την πατρίδα, πάνω απ’ όλα, να την σώσουμε ξανά. Μην ντρεπόστε, παλληκάρια, μην φοβάστε σαν δηλοί που γαβγίζουν δυο προδότες, σαν σκυλιά κι είναι λαγοί. Η...
ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΜΑΣ
10-12-2011 Οι ρίζες μας είναι βαθιά, σαν του κισσού και της ελιάς, πλεγμένες μεσ’ τον χρόνο κι όσο κι αν μας κουρσεύουν φύλλα και κλαριά, ένα μικρό κλωνί βασιλικός, κάθε φορά, μεσ’ απ’ τον κουρνιαχτό, ολόδροσος κι’ ευωδιαστός, με νέα ορμή θα ξεπετιέται.
ΚΑΗΜΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ
11-03-2011 Ένας φαλάκρας έβγαλε, πεζός, μες του μετρό την κοσμοσυρροή και του Συντάγματος την ράμπα, από την τσέπη του παντελονιού μια πλαστική μικρή τσατσάρα. Kαι χτένιζε μ’ αυτήν τις τρίχες του, π’ αξίζανε όλες μαζί, μονάχα μια δεκάρα. Φαντάσου τον κακόμοιρο, το τι καημός, του βάραινε, βαθιά τα στήθη, για να προσέχει δυο παλιότριχες π’ ανέμιζαν ανέμελα στου κεφαλιού τα ύψη. Άστες καημένε, μην πονάς, νταλκά μην βάζεις, δεν είν’ αυτές ντροπή, ούτε πιο άσχημο σε κάνουν, αν λείπουν απ’ την κεφαλή, δυο τρίχες παραπάνω. Αναρωτήθηκες ποτέ, τάχατες,τι βαθμό να πιάνουν; Κι αφήνεις δυο παλιότριχες ρεζίλι να σε κάνουν; Καλύτερα κοίτα το μέσα σου, μην χάνεις τα μυαλά σου, κανείς δεν θα το πρόσεχε τ’ άδειο της κεφαλής σου, αν δεν σημαία κούναγες πάνω σ΄ αυτήν, το άδειο να...
ΑΠΛΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
13-02-2011 Δεν είμαι ήρωας. Δεν είμαι καν αγωνιστής. ούτε σπουδές μεγάλες έχω κάνει. Ούτε ανακάλυψα, έστω έναν πόλο, ώστε να καμαρώνω σαν δεινός κατακτητής. Ξέρω καλά μονάχα ένα και το πληρώνω καμαρώνοντας. Δεν ήμουν στη ζωή ποτέ ψεύτης, δειλός και υποκριτής. Γεννήθηκα και πέρασα φτωχά , όπως πολλοί, στην εποχή μου. Τα πρώτα χρόνια δύσκολα. Τόσο, που λες πως ήταν ψέματα και θύμισες από ένα όνειρο κακό. Και σ’ όλα αυτά τα δύσκολα και σ’ όλη αυτή την μπόρα η μάνα μας στην γέφυρα στεκότανε ορθή και φώναζε περήφανα, κάθε στιγμή, ποτέ μην φοβηθείς, μόνο σωστά προχώρα. Και έτσι προχωρούσαμε κι έτσι περνούσαν χρόνια και σταθερά χαράζαμε, στον χάρτη της ζωής, την ρότα. Και μέσα από φουρτούνες και πικρά πονέματα, φτάσαμε, τελικά, ολάκερα σωστοί, στου λιμανιού την...
ΒΑΘΕΙΑ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ
13-03-2011 Φαντάζομαι έναν κόσμο, δίχως σύνορα, σημαίες, τύμπανα κι εχθρούς λαούς. Και προσπαθώ να φανταστώ, τα μάτια κλείνοντας, πως θα ’ναι οι σχέσεις των ανθρώπων, τότε. Κι’ αναρωτιέμαι ψάχνοντας, το τώρα. Τι μας χωρίζει, απ’ τον Mωάμεθ; τον Xριστό; τον Bούδα; τον Βουσμάνο; Ίσως, να είναι, η πολιτική, τα σύνορα, τα κράτη, οι θάλασσες, οι ποταμοί, τα όρη και τα κάστρα. Πετρέλαια, εγωισμοί και των ανθρώπων πάθει. Φαντάζομαι μια εποχή, μακριά, σε βάθος χρόνου, που οι άνθρωποι αγκαλιαστά θα περπατούν στη γη μας, μ’ έναν τενεκεδένιο κρίκο, περασμένο στον καρπό τους. Όλοι το ίδιο μέγεθος, το ίδιο σχήμα, έτσι, απλά, για να δηλώνει, ενότητα, αγάπη και να ξορκίζει τους κακούς συλλογισμούς,. Να μάχονται στα θέατρα, όλοι οι λαοί του κόσμου, μ’ ιδέες και οράματα απλά και...