ΣΤΕΝΕΨΑΝΕ ΤΑ ΟΡΙΑ
02-03-2011 Δεν με χωράει το κορμί και δεν μου φτάνει ο χρόνος, στενέψανε τα όρια και μίκρυνε ο κόσμος. Όλα τα θέλω πλήθυναν, λες και κοιτάζω πίσω και βλέπω αυτά που έκανα και τα μετρό και τα ζυγίζω. Και βλέπω πως βαρύτερη ειν’ της ζωής η πείρα. Κι αυτήν θέλω δειλά, σε μια γωνιά ν’ αφήσω, σ’ αυτούς που θα ‘ρθουν πίσω μου, όσο μπορώ,να βοηθήσω. Με την μικρή μου πέραση, μια πέτρα ν’ ακουμπήσω και φεύγοντας να πω, αυτά, σαν Άνθρωπος απλός, απ’ την ζωή κατάλαβα και σαν διαθήκη σ’ όλους σας, μ’ αγάπη περισσή ν’...
ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ
03-08-2014 Ανθρωπάκια, που απεγνωσμένα ψάχνουμε, τάχα, την αλήθεια του σύμπαντος. Καθισμένοι στην πλαγιά ενός λόφου, στρωμένου με γιαλιστερά, άσπρα μικρά, χωρίς αιχμές, ποταμίσια βότσαλα. Κατρακυλάμε στον πάτο, στην κάθε μας προσπάθεια να σκαρφαλώσουμε στην κορυφή, να δούμε πίσω απ’ αυτόν, το φως που ξεπροβάλει. Εκστατικοί θαυμάζουμε τα έργα της φύσις, τα έργα του Θεού. Και παραβάλουμε σ’ αυτά, τα έργα τα δικά μας. Την κακία μας και την μικρότητά...
ΑΠΛΗ ΖΩΗ
06 – 12 – 2002 Τα χρόνια μας τρέχουν σαν όνειρα κι αφήνουν πίσω τους, αποτυπώματα, από τις ξέχωρες στιγμές μονάχα. Εντάσεις ήρεμες, ανθρώπινες, απλές. Σαν το νερό που στάζει από σχισμάδα και χάνεται στην τρυφερή αγκαλιά της γης, Χωρίς μπουρίνια κι έντονα καμώματα, χωρίς βαλτώματα κι έντονα πάθη. Χωρίς μεγάλες πίκρες και ξέφρενες χαρές. Ανθρώπινη απλή ζωή, μονάχη.
ΣΟΥΡΟΥΠΩΝΕΙ
06-12-2011 Σουρουπώνει κι έρχεται νύχτα, θολά τριγύρω, παντού μια μούχλα. Ο ήλιος δάκρυσε και το φεγγάρι, από νωρίς συννέφιασε, βροχή, σκοτάδι. Γυμνούς μας πρόλαβε μια καταιγίδα, σε χάδια κι έρωτες, αργά την είδα. Μας πήρε όνειρα, μας πήρε νιάτα, μας σάρωσε με μιας, πανιά και ξάρτια. Όλα απρόσωπα, όλα δοσμένα, για να πιαστείς, ζητάς απελπισμένα γυμνά ξερόκλαδα, ανθρώπων χέρια, μάτια τρεμάμενα κι αυτά ληγμένα. Ζαρώνεις μέσα σου, σαν την ρυτίδα, κρύβεις τα όνειρα ζωής σ’ εφημερίδα. Λες κι ήταν ψεύτικα, ξένα, κλεμμένα και συ ορκίζεσαι, μα ήταν για μένα. Φοβάσαι τ’ αύριο, που σ’ έχει φτάσει και είναι στο σήμερα, σ’ έχει περάσει. Τρέξε και άρπαξ’ το, μη σε ξεχάσει, ελπίδες κι όνειρα μην τα ξεγράψει. Σήκω στα πόδια σου και μη φοβάσαι, στήσου, ορθώσου, μπροστά του...
ΞΕΘΩΡΙΑΣΜΑ
09- 10- 2012 Ξεθώριασαν, σαν πολυφορεμένα ρούχα και ξεπλυμέν’ αρώματα, ο κόσμος και η ιστορία. Ξέφτια παντού κι άχρωμα χρώματα, κουρέλια κρεμασμένα σε παλούκια, οι σημαίες. Ψάχνουν σπηλιά ανήλιαγη για να σωθούν, θεοί, ιδέες, άνθρωποι, αρχαία έθνη και κουλτούρες. Λουλούδια μοιάζουν, που μαράθηκαν απότιστα κι έγειραν, μ’ ένα δάκρυ, λίγο πριν να ξεψυχήσουν.
ΣΗΚΩ
09-12-2011 Σήκω κι ανάσανε, στηρίξου κάπου, η ώρα πέρασε, τρέξε, φυλάξου. Σύναξε κάλεσμα, πέσε, κολάσου, φτιάξε την μοίρα σου, κοίτα μπροστά σου. Άσε τις θύμισες, τα περασμένα, χωρίς το σήμερα είναι χαμένα. Αλλάζει ο κόσμος, αλλάζουν όλα, μην στέκεσαι στιγμή, μόνο προχώρα.