Σαν ξεκινήσεις τον μακρύ τον δρόμο της ζωής,
να ’χεις το νου αστραφτερό και το μυαλό καθάριο.
Μην ξεχαστείς στα λούλουδα, που τριγυρίζουν,
τις κρυφές χαρές, τις ψεύτικες του κόσμου.
Εκεί, που το ξαγνάντεμα του δάσους σε τρελαίνει,
κι εκεί, που στου βουνού, το ξέρικο, αντανακλά ο ήλιος,
μην προσπαθήσεις να κρυφτείς, να βρεις απάγκιο.
Προχώρα, μην δειλιάσεις μια στιγμή, κρατήσου.
Ψάξε να βρεις, μιαν αγκαλιά, μιαν αγκαλιά, λουλούδια,
γυναίκα τρυφερή, γλυκά να σε κοιτά στα μάτια.
Να σου χαϊδεύει τα μαλλιά, να σε φιλά στο στόμα.
Κι όταν η νύχτα έρχεται, ν’ αδειάζεις τους καημούς σου.
Να ζεις και να πορεύεσαι σαν άνθρωπος σωστός.
Powered By Digisol