Θεέ εσύ πού είσαι ψηλά στον ουρανό επάνω, τάχα
ξέρεις τον πόνο μου και το παράπονό μου.
Ανθρώπου νους δεν ημπορεί Θεέ μου να το νιώσει,
μα Συ, πού είσαι ψηλά και της καρδιές γνωρίζεις,
και μ’ ένα μόνο νεύμα σου τα πάντα κατορθώνεις,
πές μου Θεέ, παρακαλώ, δύσκολο σου είναι;
Η πολλά ζητά η άμοιρη καρδιά μου;
Δεν ξέρω Θεέ το μέτρο σου και πώς να το μετρήσω;
Εσύ Θεός και εγώ θνητός, πώς να σε αντικρύσω;
Εσύ αιώνιος εγώ φθαρτός τι μέτρο να μετρήσω;
Εσύ μονάχα απόφαση για με μπορείς να πάρεις.
Μα σε παρακαλώ πολύ Θεέ κάνε ένα νεύμα, διέταξε,
Ότι το δίκαιο τ’ ανθρώπινο ζητώ, με μέτρο πάντα,
Θεέ, θέλω να τ’ αποκτώ.
Γιατί Θεέ, άλλη να ζούνε πλούσιοι γεροί και ευτυχισμένοι
Κι άλλοι μές’ στην φωτιά της φτώχιας,
άρρωστοι και δυστυχισμένοι.
Σε τι σου έφταιξαν Θεέ; Και τι κακό σου κάναν;
Γιατί να βασανίζονται; Δεν τους λυπάσαι τάχα;
Ότι κι αν έκαναν Θεέ, ότι κι έχουν κάνει,
Δώς τους πλουσιοπάροχα την πατρική συγνώμη,
Και δώσε Θεέ μου και σ’ αυτούς, τουλάχιστον την υγειά τους.
Ξέρεις Θεέ τι σου ζητώ εσύ μονάχα ξέρεις,
και μόνο Εσύ μπορείς στο άνθρωπο μ΄αγάπη να προσφέρεις.
Powered By Digisol