02-03-2011
Δεν με χωράει το κορμί και δεν μου φτάνει ο χρόνος,
στενέψανε τα όρια και μίκρυνε ο κόσμος.
Όλα τα θέλω πλήθυναν, λες και κοιτάζω πίσω
και βλέπω αυτά που έκανα και τα μετρό και τα ζυγίζω.
Και βλέπω πως βαρύτερη ειν’ της ζωής η πείρα.
Κι αυτήν θέλω δειλά, σε μια γωνιά ν’ αφήσω,
σ’ αυτούς που θα ‘ρθουν πίσω μου, όσο μπορώ,να βοηθήσω.
Με την μικρή μου πέραση, μια πέτρα ν’ ακουμπήσω
και φεύγοντας να πω,
αυτά, σαν Άνθρωπος απλός, απ’ την ζωή κατάλαβα
και σαν διαθήκη σ’ όλους σας, μ’ αγάπη περισσή ν’ αφήσω.
Powered By Digisol