ΖΥΓΟΣ

1-9-1988

Σαν το μουλάρι στον ζυγό ζεμένη,
βαδίζει μέχρι το τέλος, η ζωή μας.
Χωρίς ανάσα, χωρίς αναπαυμό,
χωρίς το χάδι του πρωινού ήλιου
να μας χαϊδεύει τα λιτά μαλλ ιά της νιότης.
Νύχτα σε νύχτα, δουλειά, κούραση,
φαΐ και ύπνος.
Χωρίς ποτέ να νιώσεις το θείο,
τ’ ανθρώπου χάρισμα,
σαν το πουλί ελεύθερος να ζήσει.
Στα ύψη να ζυγιάζεται, κι από τα σύννεφα
στη γη να πέφτει, και ν’ αγωνίζεται
να βρει τροφή μονάχος του
για να μπορεί ελεύθερος να ζήσει.