06 – 12 – 2002
Τα χρόνια μας τρέχουν σαν όνειρα
κι αφήνουν πίσω τους, αποτυπώματα,
από τις ξέχωρες στιγμές μονάχα.
Εντάσεις ήρεμες, ανθρώπινες, απλές.
Σαν το νερό που στάζει από σχισμάδα
και χάνεται στην τρυφερή αγκαλιά της γης,
Χωρίς μπουρίνια κι έντονα καμώματα,
χωρίς βαλτώματα κι έντονα πάθη.
Χωρίς μεγάλες πίκρες και ξέφρενες χαρές.
Ανθρώπινη απλή ζωή, μονάχη.
Powered By Digisol